Czym jest diagnoza kliniczna?

Diagnoza kliniczna jest to wnikliwy proces analizy sytuacji Badanego pod względem funkcjonowania psychicznego zarówno z perspektywy psychiatrycznej, psychologicznej oraz jeżeli występuje taka konieczność, neurologicznej. Diagnoza kliniczna prowadzona jest przez wykwalifikowanych specjalistów w trakcie bądź po ukończeniu specjalizacji w danym obszarze organizowanej i monitorowanej przez Ministerstwo Zdrowia.

Psychiatra, psycholog kliniczny, psychoterapeuta, psycholog – kto jest kim?

Psychiatra dzieci i młodzieży

Jest to lekarz po ukończeniu specjalizacji w dziedzienie psychiatrii dzieci i młodzieży, czyli po ukończeniu 6-letnich studiów medycznych, stażu zawodowego oraz 5-letniej specjalizacji organizowanej przez Ministerstwo Zdrowia. Psychiatra dzieci i młodzieży zajmuje się postawieniem diagnozy medycznej (nozologicznej) w oparciu o obowiązujące klasyfikacje chorób i zaburzeń (ICD -10, ICD-11, DSM 5) oraz  ustaleniu i wdrożeniu właściwego leczenia farmakologicznego.

Psycholog kliniczny dzieci i młodzieży

Jest to psycholog  po ukończeniu specjalizacji z psychologii klinicznej dzieci i młodzieży, czyli po 5-letnich studiach psychologicznych oraz 4-letniej specjalizacji organizowanej przez Ministerstwo Zdrowia. Psycholog kliniczny dzieci i młodzieży zajmuje się postawieniem diagnozy psychologicznej, czyli opisu funkcjonowania psychicznego wraz z opisem mechanizmów odpowiedzialnych za trudności oraz ustalenie dalszego procesu diagnostyczno-terapeutycznego.

Psychoterapeuta

Jest to osoba po ukończeniu 5-letnich studiów magisterskich (najczęściej psychologicznych) oraz 4-letniej szkoły psychoterapii w jednym z nurtów z udowodnioną naukowo skutecznością (psychodynamicznym, poznawczo-behawioralnym, systemowym, bądź humanistycznym) lub po ukończeniu specjalizacji z psychoterapii dzieci i młodzieży organizowanej przez Ministerstwo Zdrowia.

Psycholog

Kest to osoba, która uzyskała tytuł zawodowy magistra na kierunku psychologia, upoważniona do przeprowadzania podstawowych czynności psychologicznych takich jak na przykład poradnictwo i wsparcie psychologiczne.

Do kogo powinienem udać się w pierwszej kolejności, gdy moje dziecko doświadcza trudności?

            Zgodnie z obowiązującym modelem Ministerstwa Zdrowia pierwszą osobą sugerowaną do kontaktu jest psycholog kliniczny. Po konsultacji psychologicznej i ocenie doświadczanych trudności oraz diagnozie sytuacji psycholog kliniczny jest w stanie zaproponować dalszą drogę pomocy i działania adekwatną do sytuacji młodego człowieka. Większość doświadczanych przez młodych ludzi trudności  NIE WYMAGA wizyty u lekarza psychiatry, ponieważ NIE JEST konieczne wprowadzanie leczenia farmakologicznego. Jeżeli natomiast niezbędna jest konsultacja z lekarzem psychiatrą dzieci i młodzieży, psycholog kliniczny może ocenić nasilenie trudności i przedstawić lekarzowi wstępną ocenę funkcjonowania psychicznego, co znacząco ułatwia proces leczenia.

Co to jest konsultacja psychologiczna?

Konsultacje psychologiczne są formą pomocy, z której może skorzystać każdy, kto takiej pomocy potrzebuje. Rozmowa z psychologiem pozwala na omówienie aktualnych trudności życiowych, rodzinnych lub emocjonalnych. Zadaniem psychologa nie jest rozwiązanie problemów pacjenta, ale wysłuchanie go i zaproponowanie metody pracy użytecznej przy ich rozwiązaniu.

Konsultacja psychologiczna jest pierwszym krokiem na drodze do rozpoznania problemów, z jakimi zmagamy się w życiu codziennym. Niezależnie od tego, czy poszukujemy porady związanej z konkretnym problemem, czy też zmagamy się z długofalowym dyskomfortem psychicznym, pierwsze spotkanie z psychologiem określane jest jako konsultacja. Ważne jest rozróżnienie między konsultacją psychologiczną a psychoterapią. Konsultacja    psychologiczna różni się od  psychoterapii i stanowi osobną metodę pracy. Konsultacja psychologiczna:

  • to forma jednorazowej usługi, ale w praktyce udzielenie pełnej porady może wymagać średnio do trzech do pięciu konsultacji psychologicznych;
  • wykorzystywana jest przez psychologa do postawienia diagnozy psychologicznej, która przydaje się na dalszym etapie leczenia (jeśli jest ono konieczne);
  • to krótkoterminowa forma pomocy – może być źródłem informacji o nurtujących pacjenta tematach, a także pomóc osobom z konkretnym dylematem, np. w kwestiach zawodowych, wychowawczych, związkowych;
  • powinna być wstępem do leczenia psychoterapeutycznego lub psychiatrycznego

Co to jest diagnoza psychologiczna?

Diagnoza psychologiczna jest to opis trudności oraz zasobów w odniesieniu do współczesnej wiedzy psychologicznej.

Diagnoza psychologiczna skupia się na:
  1. Opisie mechanizmów, które leżą u podstaw doświadczanych trudności.
  2. Opisie mocnych stron, które podtrzymują i uzupełniają zdrowie psychiczne
  3. Opisie aktualnego funkcjonowania osoby badanej
  4. Ukierunkowaniu procesu diagnostyczno-terapeutycznego
  5. Określeniu cech osobowości oraz temperamentu mających wpływ na życie osoby badanej

Diagnoza psychologiczna jest również uzupełnieniem diagnozy lekarskiej zwłaszcza psychiatrycznej. Diagnoza składa się z kilku spotkań. Pierwsze spotkanie jest to wywiad rodzinny bez udziału dziecka. Kolejne wizyty są to spotkania, na których dziecko uzupełnia testy psychologiczne oraz uczestniczy w wywiadzie i próbach klinicznych. Ostatnie spotkanie jest to omówienie wyników w ramach konsultacji.

Co to jest psychoterapia i jak wygląda?

Psychoterapia jest jedną z metod leczenia schorzeń, zaburzeń i nieprawidłowości dotyczących ludzkiej psychiki. Psychoterapia to nie tylko metoda leczenia zaburzeń psychiki. Stosuje się ją również do zmian w strukturze psychicznej i zwiększania potencjału osobowościowego. Psychoterapia wpływa na zmianę postawy i zwiększa rozumienie emocji oraz radzenia sobie z nimi.

Psychoterapia obejmuje cykl spotkań pacjenta z terapeutą, indywidualnych lub w większej grupie, w zależności od rodzaju terapii. W trudnych zaburzeniach i schorzeniach psychoterapia może być jedynie elementem leczenia np. obok leczenia farmakologicznego. Leki włącza się do leczenia wówczas, gdy problemy psychiczne wyjątkowo utrudniają codzienne funkcjonowanie chorego, w tym zaburzają możliwość utworzenia relacji terapeutycznej.

Psychoterapia to wspólna podróż pacjenta i terapeuty, w której terapeuta podąża za pacjentem równocześnie wspomagając dookreślanie drogi dbając o bezpieczeństwo obojga.

Pacjent korzystający z psychoterapii nie musi doświadczać zaburzeń psychicznych, a może jedynie odczuwać potrzebę poprawienia jakości swojego funkcjonowania psychicznego. Psychoterapia może m.in. zwiększyć motywację do działania, wzmocnić lub wydobyć pewność siebie czy poprawić komunikację z innymi ludźmi. Terapia przynosi więc korzyści zarówno w zakresie życia osobistego, jak i zawodowego.

Psychoterapia, poza funkcją uleczającą, pełni rolę wspierającą – uczy wykorzystywać naturalny potencjał, który w każdym jest obecny. Psychoterapia opiera się głównie na rozmowach terapeuty z pacjentem.